adomiłem sobie, że dzieje się właśnie coś wymagającego mojej uwagi. Bez cieleśnie podążyłem za tym impulsem przez bezkresną ciemność czując jak moja świadomość wzrasta i rozszerza się wraz z tym ruchem. W końcu dotarłem do źródła tego co mnie przyciągnęło, brzmiało to jak głos kilkunastu osób złączonych w pieśń jakiegoś skomplikowanego rytuału. W ciemności zobaczyłem kamienny ołtarz, na nim spoczywała ofiara – stanowił on punkt ogniskujący przywołania. Pozostając bezcielesny przyglądałem się temu co się działo. Uświadomiłem sobie, że jest to rytuał przyzwania, wiele osób połączyło swoje umysły we wspólnym działaniu, aby przyzwać demona snów.


Rozbawiło mnie to ponieważ dostrzegłem naturę tego demona i sposób w jaki postrzegają go przywołujący, było w tym wiele patosu i wiary w jego moc, a nawet przerażenia i niezdrowej fascynacji. Dla mnie jednak ten demon nie stanowił żadnego zagrożenia, mogłem go w dowolnej chwili zniszczyć bez żadnego wysiłku. Postanowiłem więc nie przeszkadzać w przyzwaniu, a nawet dyskretnie włączyć się w ten rytuał zabawiając się trochę kosztem tych śmiesznych czcicieli zła.



Wniknąłem dyskretnie cząstką świadomości w obraz związany z rytuałem i zacząłem śledzić jego przebieg zwłaszcza etapy przenikania demona wchłaniając go w stworzoną formę - co było zgodne z zamiarem uczestników rytuału. Nie wiedzieli oni jednak, że forma nie jest nieświadomym elementem, ale narzędziem kontroli rytuału. W ten sposób wchłonąłem demona snów poddając go kontroli umożliwiającej w każdej chwili jego destrukcję. Rozpoznając jego naturę uświadomiłem sobie, że jest to tylko sztuczny twór, a nie realnie istniejący byt i jako taki w rzeczywistości nigdy nie stanowił realnego zagrożenia. Kiedy rozpoznałem wszystkie aspekty tego co się działo płynnie obudziłem się.